Bartosz pomimo dopiero pięciu pełnych sezonów w „dorosłym” speedwayu posiada już spory bagaż doświadczeń z jazdy w ligach polskiej i szwedzkiej, a także sukcesy w turniejach Grand Prix. Corocznie od 2012 roku startował jako dzika karta podczas gorzowskiej rundy Grand Prix, trzykrotnie meldując się w finale. W debiucie zajął miejsce na najniższym stopniu podium, stając się najmłodszym zawodnikiem w historii, który znalazł się w najlepszej trójce pojedynczych zawodów - miał wtedy dokładnie 17 lat i 72 dni. Przed rokiem udało mu się zaś wygrać całą imprezę, dzięki czemu stał się także najmłodszym triumfatorem pojedynczego turnieju - w chwili triumfu miał dokładnie 19 lat i 140 dni. Niecały miesiąc temu zajął na Stadionie im. Edwarda Jancarza lokatę tuż za podium. W tym roku zadebiutował także w pierwszej reprezentacji Polski, dokładając cegiełkę do wywalczenia brązowego medalu w Drużynowym Pucharze Świata w Vojens.

 

Wychowanek Stali Gorzów mimo, że nie zdołał wygrać żadnego z trzech finałowych turniejów juniorskiego czempionatu, okazał się najrówniej jeżdżącym zawodnikiem małego cyklu i w pełni zasłużenie zdystansował swoich rywali, okazując się lepszym o 5 punktów od dwójki Duńczyków: Andersa Thomsena i Mikkela Michelsena. Zmarzlik zrealizował, więc w Pardubicach swój drugi - po awansie do GP - z nadrzędnych celów na ten sezon i teraz może już myśleć o przyszłorocznych zmaganiach wśród najlepszych zawodników na świecie. Będzie on dziewiątym w historii zawodnikiem, który w kolejnym sezonie - po wywalczeniu złotego medalu w IMŚJ - wystartuje jako pełnoprawny uczestnik w cyklu Grand Prix.

 

W latach 1994-1998 zwycięzca juniorskiego czempionatu automatycznie kwalifikował się do cyklu, co wydatnie podkreślało znaczenie tytułu. Pierwszym takim mistrzem był Mikael Karlsson (dzisiaj pod nazwiskiem Max), który wygrywał juniorski finał w 1994 roku, a po nim kolejnymi triumfatorami byli: Jason Crump, Piotr Protasiewicz, Jesper B. Jensen (dzisiaj pod nazwiskiem Monberg) oraz Robert Dados. Żaden z nich nie osiągnął jednak w elicie znaczących sukcesów. Crump i Protasiewicz tylko po razie przebili się do finału jednego z turniejów - Australijczyk swój finał na Hackney w Londynie nawet wygrał - ale nie potrafili skutecznie zawalczyć o czołowe miejsca na przestrzeni całego sezonu. Od 1999 roku zaprzestano już nagradzać złotego medalistę awansem do Grand Prix i tak jest do dnia dzisiejszego.

 

W 2001 roku poprzez światowe eliminacje awansował do GP 20-letni wówczas Lukas Dryml i po roku, w debiutanckim sezonie wśród najlepszych zdobył złoty krążek w IMŚJ, zwyciężając przed własną publicznością w Slanach. Do dziś jest to jedyny taki wyczyn w historii - wywalczanie tytułu najlepszego juniora świata, jako stały zawodnik Grand Prix. Czech utrzymał się na dodatek w najlepszej dziesiątce elity (pomimo ponownego awansu z eliminacji) i w 2003 roku z tytułem najlepszego zawodnika do lat 21 na świecie uczestniczył jako pełnoprawny zawodnik w turniejach GP. Wówczas jednak po fatalnym w skutkach upadku podczas turnieju w Krsko dynamicznie rozwijająca się kariera Drymla, - który był nawet przez chwilę liderem klasyfikacji przejściowej cyklu - zahamowała i urodzony w Pardubicach młodszy brat Alesa nigdy nie zdołał wrócić do swojej najwyższej dyspozycji.

 

Rok po Drymlu złoty medal wywalczył w Kumli Jarosław Hampel, który przed sezonem 2004 otrzymał od organizatorów cyklu stałą dziką kartę i w debiucie jako stały zawodnik zajął wysoką 8. lokatę premiowaną zachowaniem miejsce na kolejny sezon. Podobnie jak Hampel, zaproszenie od BSI otrzymał podwójny już wówczas mistrz świata juniorów Emil Sajfutdinow, który otrzymał tą przepustkę na sezon 2009. Rosjanin wykorzystał szansę kapitalnie, bowiem w debiutanckim sezonie zdobył brązowy medal, ulegając w klasyfikacji tylko prawdziwym tuzom: Crumpowi oraz Tomaszowi Gollobowi. Sukces Sajfutdinowa jest jak dotąd największym wyczynem indywidualnego mistrza świata do lat 21, w rywalizacji wśród najlepszych, gdy w danym sezonie dzierżył on tytuł.

 

Przed Bartoszem Zmarzlikiem niewątpliwie ekscytujący rok, w którym nie tylko zadebiutuje jako stały uczestnik, ale i po raz pierwszy będzie mógł rywalizować z najlepszymi na torach innych niż doskonale mu znany gorzowski, w tym także na torach tzw. „jednodniowych”, gdzie - poza epizodem w feralnym turnieju w Warszawie w kwietniu tego roku, w którym odjechał jeden wyścig (zwycięski) - nie miał jeszcze okazji startować.

 

Bartkowi udało się już spełnić marzenia o triumfie w IMŚJ i awansie do Grand Prix. Ma też na koncie wiele innych sukcesów, łącznie ze zwycięstwami w dwóch najważniejszych ligach - polskiej i szwedzkiej. Teraz nadejdzie czas na zdobywanie doświadczenia i budowanie pozycji wśród najlepszych w elicie, co w być może niedalekiej przyszłości pozwoli zrealizować kolejne z marzeń - zdobycie złotego medalu Indywidualnych Mistrzostw Świata.

 

Indywidualni Mistrzowie Świata Juniorów w cyklu Grand Prix, rok po zdobyciu tytułu:

 

Mikael Karlsson (Szwecja) --- 1995 / 16 miejsce / 6 turniejów / 17punktów

Jason Crump (Australia) --- 1996 / 10 miejsce / 5 turniejów (1 wygrana) / 45 punktów

Piotr Protasiewicz (Polska) --- 1997 / 13 miejsce / 5 turniejów / 31 punktów

Jesper B. Jensen (Dania) --- 1998 / 22 miejsce / 5 turniejów / 14 punktów

Robert Dados (Polska) --- 1999 / 21 miejsce / 6 turniejów / 20 punktów

Lukas Dryml (Czechy) --- 2003 / 12 miejsce / 5 turniejów / 58 punktów

Jarosław Hampel (Polska) --- 2004 / 8 miejsce / 8 turniejów / 81 punktów

Emil Sajfutdinow (Rosja) --- 2009 / 3 miejsce / 11 turniejów (2 wygrane) / 139 punktów